Sadece..

İçimde kırılmayı bekleyen tüm hayallerim adına...

Bir kitap. İçinde bir söz. İşte oradayım. Ne son söz kadar sert ne de ilk cümle kadar basittim. Ben kaybolmuştum. Belki klasik bir cümlede belki de bir konuşmanın içine sıkışmıştım. Ama önemsizdim. Ben ve benim çevremdekilerin arasında. Onlar önemli miydi? Duygularım hissedilemeyecek kadar körelmişti. Sevimsizleşmişti. Yapamazdım. Yalnız gidemezdim. Beni özgürleştirmesi lazımdı. Sen gelmeliydin. Gitmeliydik. Onların arasından beni almalıydın. Onlar bana acımıştı. Onlar beni kırmıştı sevgilim. Yaktığın her sigaranda kırılmayı bekleyen hayallerim vardı. Üflediğin her dumanda paramparça olmuş bir kızın izleri vardı. Bıraktığın her külde Özgürleşememenin verdiği acizlik vardı. Gidelim buradan sevgilim. Beni yarı yolda bırakacaksan bile gidelim. Düz bir yolda önümüze gelen her şeyi itelim. Kim olduğumuzu bilmeyelim. Düştüğümüzde sadece gülelim. Sadece gidelim, uzaklaşalım buradan.Ruhumu açayım sana. Ruhumun içindeki küçük kızı vereyim sana.  İzin ver yapayım. Sakladığım çocukluğumu ortaya koyayım. Bahsimiz olsun bu.Kaybettiğim zaman al bütün çocukluğumu. Pes ettiğin her dakika seveyim biraz daha seni. Benimle kal sevgilim. Müziğimiz açık kalsın. Özgürleşelim ve savaşalım.