Herkes Bir Bedel Öder

Bugün göremedim seni,

Sahi nerelerdesin? Tanımadığın bu kızdan kaçmak yormadı mı seni? Böyle uzak olmak yıpratmıyor mu ikimizi de? 

Sevmek neydi sevgili?

Gözlerine bakamadan sevmek mi yoksa her gün biraz daha bağlanmak mıdır ? Aşkını çamurlu bir suda saklamak mı yoksa hislerini bağırmak mıdır?



Yanlış yapıyorum,

Geleceksin sanıyorken, umutlarla yaşıyorum. 

Aptallık ediyorum,

Resimlerine bakıp gülümsüyorum.

Geri dönemiyorum,

Duygumu silmek zor geliyor.

Bahsedemiyorum,

Çünkü sadece benim olmanı istiyorum.


Her gün silsem de seni aklımın bir köşesinde sıkışıp kalıyorsun. Gökyüzüne haykırıyorum ulan seni. 'Neden uzak olmak zorundasın?' diye. 

Sevgimin izleri mi beni yaralayan ey sevgili? Gitme sevgili. Kal öyle. Beni sevmeden belki hiç tanımadan. O zaman kimse bizi bilemez, yanımda oluşunu göremez. Ama bir gece ansızın çık gel. Şu soğuk Ankara sokaklarında, havadaki ayazı hissede hissede sarılayım sana. Bir kez bakayım loş sokak lambasının ışığı altında gözlerine. Elinin sıcaklığını kalbime koyup 'İşte buradasın' diyebileyim. 'Seviyorum lan!' diye haykırayım şu öksüz sokakta. 

Şimdi dersin ey sevgili 'Sen kimsin ?' ,

Her sabah hayallerine uyanan , yağmurlu günlerde hayata küsüp güneşli günlerde mutluluğun zirvesini yaşayan; bazen sadece hayatın anlamsızlıklarına somurtan ama gülüşüyle ruhunu bir öğün daha besleyen o kızım.

Öyleyse sevgili,

Günahlarım mı bu beni cezalandıran yoksa senin hiç görmediğim gözlerin mi bu kadar güzel olan.