Yaz Ortasında Kar

Doğrularım var kimsenin görmediği,

Yanlışlarım var yüzüme vurulan.

Aslında ben nerdeyim ne ben ne de bir başkası biliyor,

Bir adım uzağımdaki şehrin gürültüsüne yakın mıyım yoksa kilometrelerce ötemdeki okyanus kadar uzak mıyım kendi içime?

Duygularım,

Gülümsemem,

Ve Kendim,

Anısızın çıkıp gitti bedenimden,

Kırgınlığım kendi içinde parçalarını birleştiremeyip kendi tuzla buz yapmayı tercih etti.

Burdayım,

Öldüm,

Ama canım acımadı.

Geldim,

Herkes gitti,

Ama kırılamadım.

Kaybettikçe biraz daha kayboldum.

Biraz yağmur yağdı,

Islattı.

Biraz kar yağdı,

Üşüttü.

Ama bahar hiç gelmedi.

Belki de bu yüzden kışı bu kadar çok sevdim.

Kaybetmenin soğukluğunu bana alıştırdığı için,

İliklerime kadar nefreti hissettirdiği fakat onu kalbimde dondurup parçaladığı için.

Kışı özledim.