Bir Uzak Umut
Bilir misin sevgili ayçiçeği ve güneşin hikayesini?
Bir zamanlar ayçiçeği güneşe öyle aşıkmış ki her gün gün batımına kadar güneş ne tarafa giderse yüzünü oraya çevirir pes etmeden yüzünü ona dönermiş. Tüm çiçekler onunla alay eder ve bunun imkansız olduğunu söylermiş ama ayçiçeği aldırmazmış. Güneş bunun geçici bir heves olduğunu düşünürmüş. Gel zaman git zaman karşılık alamayan ayçiçeğinin zamanla güneşe bakan yüzü kurumuş.Solmuş ve kaybolmuş..
İşte bu yüzden her gün yeni bir umutla yüzünü açıp akşam tekrar yüzlerini yere çevirir. Umudu içinde hapseder onu içinde öldürür ve tekrar büyütür. Her güne yeni bir kapı açar.
İçimde söndüremediğim bir yangın var. Kapısını hiç açmadığım umutlarım ,beni heveslendiren hayallerim ve sen varsın.
Sen güneş ben ayçiçeği..
Sen bana birkaç kalp kırıklığı uzakta ben ise sana o kalp kırıkları kadar yakınım.
Sen acısını hissettirmeyen bir zehir ben ise zehrin etkisiyle yavaş yavaş eriyen bir beden.
Ve yine sen kapısında beklediğim aşk ve yine ben çalmaktan bıkmayan kimse.
Belki denizde bir fener belki gökyüzünde yıldız...
Uzaktasın.
Ama bir o kadar içimdesin.
Bir o kadar benimsin.
Lakin çok sessizsin.
Ve ben sessizliği sevmem.
Belki bir gürültünün içinde bağırmak kolaydır ama sessizliğin içinde susmak çok zordur.
Öyleyse sevgili benim gürültüm olur musun?
Yorumlar
Yorum Gönder