Takvimde Son Gün

 https://www.youtube.com/watch?v=PuwZA7ur1So

 Gözlerimde mahmur bakışlı adamın bedeni oturmuş seyrediyorum gökyüzünü. Yıldızları görebildiğim  kadar yakınım adama bu karanlıkta. Umutlarım bugün  bir kar tanesi olmuş yerlerde beyaz bir örtü şeklinde basmaya kıyıp adım dahi atamıyorum. Bir iğne ucunda göz yaşlarım, batırsam kalbinde dikiş tutmaz biliyordum. Açmayan bir gökkuşağının yedi renginde beklerken ruhunu, onun bir yağmur olduğunu bilmiyorum. birbirlerine yetişemeyen akrep ve yelkovan, asla birbirini görmeyen yaz ve kış gibiyiz.

Şarapla yıkanmış sabahlara ayık uyanabiliyordum ama yolun ucunu görsem dahi yürüyemiyordum çünkü ben sadece seni düşündükçe sarhoş olmaya mecburdum. Yanındayken hiçbir şey kolay değildi. Satırlarda karaladığım sen gözlerini gördüğüm anda fare deliğine saklanıyordu çünkü. Seninleyken eksiktim. Takvimdeki sözlerim günlerini siliyordu aynı nefesi soluduğumuzda. Ben yalnızken kendimdim. Sen olmadan bizdik. Afili sevdam kalemimde yaşayabilmeye mahkumken, bir çam ağcının altında saklanmıştı. Bu rezil zamana inat gölgemde güneş açtırmıştın.

ve bir ihtimal sen

ve bir imkansız biz 

Bu şehir mi bana güz yapraklarını kavanozda saklatmıştı yoksa sen miydin dallarında kuruttuğum gözyaşlarım? Martıların uğramadığı bu şehirde kendi denizimin kıyısında oturmuş seninle sohbet ediyorum. Konuştuğum kadar sağır duyduğum kadar dilsizim sana. Bu yüzden sadece denizde biriktirebilirim seni çünkü gördüğüm kadar var olan bir teknesin sen benim denizimde.