Kırık Ruhumun İntiharı

 https://spotify.link/Gmn5GmRSnyb

Aklımın süpürgesini çöpe atmakla hata mı etmiştim seni tekrar düşünerek? Tozları tekrar birikmiş ceplerime anılarımın. Kirlenmiş yüreğim hatalarımı baş ucuma koyuyorum. Temizlenmezsin sen. Bir kafesin içinde beni izleyen insanların gülümsemesine muhtaç kalmışım. Dokunamıyorum demirlerine, hepsi senin geçmişin. Bundandır ki cesaret edemeyip de söyleyemediğim her cümle, günlere dönüşüp seni karşıma oturttuyor. Bekçisi yok buraların. Tenhanın ortasında gölgemi sen bilip yürürdüm oysa. Gün ışığı görmez idi bu sokaklar seni hissettikçe. Sendeletemezdi düşlerim senden ayrı kaldıkça. Ruhum ağırlaşmış bedenime yıllar sonrasından sesleniyordu kibarca. Sevmesini bilmemekmiş doğru yön. Belki de çokça uzaklaşmak bu kalabalıktan. Anlama. Belki de hiç sevme. Anlamadıkça güzelleşen satırlarım, sevmedikçe biriken cümlelerim beni ayağa kaldırsın bu saatten sonra. Dalgalara inat yine de yüzeyim sana ama kıyısı beni senle karşılaştırmasın. Yenilensin gün doğumunda bu hayat. Satırlarımın eksik karakteri sözcüklere hiç dokunmamış olsun. İstenmedi çünkü. İleride bekleyen gölge kendimden başkası da değildi zaten.