Ala

https://youtu.be/jPS7ooSd3YQ?si=sNBwQC9ef4mUWbC0

Baktım. Göz göze geldik. Merak etmedin. Kimi zaman yaptığın gülüşü kondurdun suratına. Düşürdü bakışlarından yıldızını gölgesi. Bazen gördüğün kelimeleri dillendirip tavana astın. Ulaşamadım. Rüyamda yaşanmış gerçekçi duygular kadar silindim kafamdan. Göz yaşlarımı sakındım, sen sanma diye. Adam da bilemezdi kadının ani göz yaşlarının sebebini. Kıskandı ruhum seni herkesten. Ben ki elvedaları cebinden taşırmış, feryadı silik geçmişte bıraktım anılarımı. Yeni bir sayfa için çokça beyaz nedenler, siyah sonuçlar için bekliyor. Kadın tanıştığı bu adamda gördüğü gülümsemeyi, kendine satamazdı. Belki çocuktu ruhu. Belki de elinden tutsun diye çocuklaştı kadın. Çokça sarıldığı günler kayboldu kalbinde. Başının üzerinde güven, kollarında huzur vardı. İmalarda yatan gerçeği görmüyor muydu? Bilemezdi kadın. Oltalandığı kadar mutlu, kaçamayacak kadar bağlanmıştı adama. İçimde birikmiş zaman senden duyduğu her cümlede gelecekten günlere umut fısıldıyor. Çocuksu kokusuna karşılık burnunda her yanından geçtiğinde kendini büyüten ruhum. Tuttuğunda kadın elimden adamı ikna edebilir mi? Yoksa yanaklarında kalan kızıllıkları kendi utanmasıyla mı karıştırır? 

Şimdi veda ederken gözlerinle, uzakta kadınla beraber oturmuş sana söyleyemediklerimi konuşurduk. Karşılaşmamış aşk hep cebimde tuttuğum sen… Dilimin ucunda biriken kelimeler Ankara’da kaybolup gidecek belki de. Bazen seni gördüğümde aklımda olduğunu hatırlayıp bedenini düş besleyeceğim. Kim ki sen beni gördüğünde hatırlarsan eğer, bana gülümsediğin zamanlardan kalma bir beste çalsın aklında. Belki de sevdiğin mısraları kulaklarımda çınlatsın. Şayet bu şiirler yaşatsın anıları, kül olsun üzüntüm ben ayakta kalırım. Kapına gelemedi sözlerim, kadın bugün adamda veda etti özlemini. Hiç bilemedi sevildi mi? Kalemime küssün yalnızlığım, bende kala(n) sen âlâ gözlerin son sarılmamızda ısıtsın bu şehri.