Sustuklarım

 https://youtu.be/u8YOfmhktdQ?si=aKlkNCFn6Nk5QckW 

Ölümle aldatılmış aşklar, cebimden dökülmüş aşk şiirleri… Hasretiydi gökyüzü güneşten bir parça gelecek beyazlığa. Geriye dönebilsem kanatlarına tutunur bırakmazdım seni. Uçtukça çığlıkları susmuş duvarlar duymuş. Bir adımda sesini duyduğum bedenin kulağımda ismini çınlattığım gecedeyim. Kafamı çevirdiğimde suretin zihnimde canlanır. Omuzlarımda senden kalan acının bıraktığı gözyaşını taşır yanaklarımdan süzerim. Şimdi senden kalan kıvılcımları toprağa atıp çiçekler açtırıyorum üzerinde. Kandırdığım gecelerden, çokça umudumdan pişmiş sabahlara uyanıyorum. Bu şehrin taşıdığı kadar yaşattı seni kaldırımlar. Şimdi adımlarının olduğu yerde senden kalan bedeni çiziyorum. Bağırsam duyar mısın beni? Bahar kokarken bedenin neden ellerimde kuru yapraklarını tutuyorum? Belki de kış rüzgarına emanet ediyorum hüznümü. Ellerimde küçücük bir yavru annesi geçmiş mevsimlerden terk etmiş. Özümsenmemiş yılları taşıyor gözleri. Adını seslenen hayalleri yerini bizim düşlerimize emanet etmiş. Ruhunda birikmiş aşkını emanet etmiş adama. Geçmişe edilmiş rivayetler ve bazı tuhaf sözlerde teselli bulurken, kapattığın kapının ardında kalan bedenlerin sessizliği sildi vedanı. Anımsattı zaman bana seni. İlacı Sayfalarca aynı günü tekrar edişimi yazacağım ancak o zaman gelecekten kopuk vakti toplarım sende. Tınısı kalsın gecelerin, gülüşün gözlerime uğramadan gitmeyecek.