Dönüşü Olmayan Misafir

 

https://youtu.be/5R9oHUfvyqo?si=bwd19-HIJlDh3LUC

Bir yerde çığlıklarımı duyuyorum. Yaklaştıkça azalan sesime doğru ilerliyorum. Kendi fısıltımda duyduğum öğütleri bir kafese sıkıştırmışım. Ölü bir kuş göç etmeyi beklerken not bırakmış bana. Yeminli günler kapısını dahi açamayacağım anılarımı gardiyan etmiş içine. Ruhunu gardiyan eden kuş izin vermemiş kafesi açmama. Nerde arayacağımı bilmediğim adamı sayıklarsam affeder misin ? Yoksa bir zincir daha vurur kilitler misin beni buraya? Kanatlarını gördüm. Uçarsa yalnız kalacak, geçmişimin buruk tebessümünde tekrar umut bağlayacaktım geleceğe. Bir sene önce istasyonun önünde ağlarken karşında, içimdeki kanatları koparmıştım. Karşıma çıktığın günü ellerimde düğüm edip dudaklarının arasından çıkan iki kelimeyle astın. Adım attıkça çınlattı seni bana sözlerin. Ben yine senden vazgeçemedim. Senin gözünde kör ettiğim sevgimi aşağıladın oysa. Ve ben yine kafesin başında oturmuş bekliyorken senin kırık dallarında görmedim hiç güneşi. Dalgalar beni sana getirdi, itiraz edemedim. Kadını dinlemedim. Yaprağı olmayan dallarına uçurdum kuşlarımı. Dokundukça parçalandı sen köklerine güvendin. Yalandan iltifatların karıştı toprağa, sen onlardan güç aldın. Ben yine kadını dinlemedim. Yağmur yağmadı ben göz yaşım sitem etti. Gurbete gitti anılarımız ve sözlerin yaşatamadı bu çıplak ağacı. Yüzüm istemsizce sağ tarafa kaydı. Ellerimin izini yanağımda hissettim. Avuçlarımdan akan kir çamur etmişti kadının sokaklarını. Gecenin soğuğunda ellerimin izinde yerleri umutlarımla kirletmişim. Sahte güç gösterisinde kendi ayaklarımın üzerinde durabildiğime inandırdığım günler akıp gitmiş. Eksik bayramlar, bozuk şekerler ikram etmiş ruhuma. Yolun başında elinde şeker toplayan çocuk söyledi. Duydum. Elimden tuttu. Hiç tanışmadığım geçmişim sokağının dili bozuk kaldırımlarının altından köklerini saldı. Aydan damlayan ışık, yazarken ellerim titremesin diye beni cesaretlendirmişti. Son bir dilekte çocuk, cebinden düşen şekerleri toplamadan kayboldu. Ölü bir toprakta tohumladığım düşlerim, rüyalarımı süslemekten başka bir işe yaramamış. Sandım ki herkes sabah olunca saklar üzüntüsünü. Aydınlanan sokaklarda aradım adamı. Yokmuş. Hiç gelmemişti. Oysa ben silüetini omzuma yük ettiğim adamı kalbimde taşımışım.