Keşkelere Çeyrek Var

Onlar gibi olamadık, onlar gibi iyi yaşayamadık, onlar gibi sevemedik.. 


Neden yaşıyoruz?
Neden duygularımızı alıp çöpe atmıyoruz?
Neden neden neden?
Boğuldum sanki bu soruların içinde


Çok derindeyim. 
Çok karanlık.


Dağları delmek için cesaret bulamıyorum çünkü arkamda duran gülen yüzleri kafamdan silemiyorum.
Küçük bir korda ateş yakmaya hazırken üflüyorum kendime güvensizliğimden.
Tekrar sevmeye yürürken bir çift gözü gölgemde unutup yürüyemiyorum.
Bir görsen bazı şeyler çok özleniyor..



Elimde anılarım büsbütün duruyor, elimde makas kesmeye hazırım ama pişmanlık sesleniyor.
Durduruyor beni umarsızca.


Durmak, kalmak, gitmek..?
Bilmiyorum hangisi doğru.
Yaza aşık bir kış gibiyim.
Adım attıkça eriyorum.
Kendimde kaybettiğim çok şey var.
lakin,
Ne bir arama umudu, 
Ne de bir heyecan var.
Tam hayata iplerimi kesmek istiyorum .
Zaman ilaç olmak istiyor.
Bilmem ağrımı dindirebilir mi gelecek?
Belki huzura bir adım kala bıraktım tüm inancımı.
Bilmiyorum.
Daha mutlu olacağım yollara gitmek istedim hırsımdan.
Göremedim.
Benim olmayan bir gülüşün altında gerçek samimiyetimi çıkaramadım.
Korktum.
Sevmek istedim sevilmedim.
Kırıldım.


Ama herkese inat devam ediyorum.
Çünkü her yıldız bir gün kayacak.
Her ateş bir gün sönecektir..



https://www.youtube.com/watch?v=FVY4be1yFFY