üçüncü sonbahar
yaz güneşini geride bırakıp sonbahar yapraklarının çıtırtılarına koşar vaziyetteyim. bu mevsim özlemden başka bir şey katmıyor hayatıma. her yıl temelini baştan kurduğum ruhumu bu aylar yıkıyor acımasızca.
bir çekiç darbesi seni düşündüğüm her gün. her bir tuğlanın devrilmesi seni kendimde kaybettiğim zamanlar. kalan toz duman seni göremediğim şu günlere dönüyor. üstüne yağan yağmur ve oluşan çamur ben benle kalmışım. ben kendimle karışmışım. bu yağmur durmasa silip götürse bütün her şeyi. boğulsam bu selde, cayır cayır yanan kalbime çözüm yok çünkü. sen bu ömrüme gömülü bir hazinesin.çıkaramıyorum kaldın derinlerde
sorsana bana şehir kendini geceye emanet etmiş uyuyorken sen niye uyanıksın böyle? ben gecelere küskün olduğum zamanlar gündüzden çalar geceye veririm kapadığım gözlerimi. o bana biraz sessizlik bende geceye biraz sen.
dinle
dinle
buralarda senin sessizliğin var. ben onları dinlerken kalbim nefes alıyor. kulaklarımda sesin yürüyorum zifiri bir karanlıkta. ellerimde ellerin gözlerinde gözlerim yok. ben varım. gidişlerin dönülmeyeceği yerlerdeyim. bu saate beni ne sen ne bir başkası duyar. dört duvara bağırsam yankılarında beni boğar. sesim öyle güçlü öyle sert. ama bu bedenden çıkamayacak kadar güçsüz. içim içime bağırmaktan kaçışım yok ve bu sessizlikte bizden başka her şey var.
Yorumlar
Yorum Gönder