Yarım
Gururunu otlatan bir çobandım. Sözlerimi filizlendirip gururuma yedire yedire günlerimi geçirdim. Kabullendim geçmişi. Her gece ıslattığım kirpiklerimi sabahın güneşinde kuruttum. Göz altlarımda birikmiş düşlerim demirlerin arasında. Kilit vurulmuş onlara. Sevilse, cesetleri toprağa gömülecek birkaç satır var orda. Yanlış göz yaşlarını taşımışım kendimde. Sırtımda taşıdığım yamaçları gölge görmüş bedenimin izleriyle dolu. Tohumu bozuk umutlar, hayallerime meyve olmuş. Bilememişim. Çıplak değildi hiçbir duygu. Üzerine giydirilmiş yalanlar şimdilerde zırh olmuş gerçeklerin karşısında. Nefesim yetmedi burda soluk almaya. İçime çektiğim hava artık bana zarardan başka bir şey veremezdi. Ne yazabiliyorum bu satırlara ne de içimden atabiliyorum sevmeyi. Seni. Titreyen kalemimin heyecanı kendini dingin sulara emanet etti şimdilerde. Gelse incisi olmaz yine kömüre dönüşür içindeki parıltıyı çıkaramaz ruhum.
Yorumlar
Yorum Gönder