Aklıma Gelen Fazla Karışık Sözler

Bir gün bitiyor , sonsuz ufkun arasında kaybolan güneş yarınki hava durumunu bilmeksizin naifçe gülümsüyor her zamanki gibi. İçimde birikmiş bir burukluk var, kıramadığım insanların ağırlığını hissederek odamın penceresinden dışarıyı seyrediyorum. 

Batıyor batıyor batıyor,

İşte bu kadar bir günün en güzel saatleri, kısa ve güzel.

Bu gece boş bir sokağın sessizliği gibi hissediyorum. Ruhumu dayadığım müzik sesi, fısıldıyor boş sokaklara. Acımasız sessizlik yerini sert bir fırtınaya bırakıp toz toprak ediyor tüm bedenimi. Bu toz toprak benim hatalarım. Beni bırakmayan hatalarım. Benim kirli hatalarım. Üzerime yapışıp kalan gerçeklerim. Belki sen belki de yalanların..

Gözlerim boşluğa dalıp gidiyor,

Turunculuğun verdiği huzuru hissediyorum.

Elimde parçalanmış bir hayat var. Aslında değil. Tutunduğum insanların parçaları, acıları biraz da duyguları.. İstemsizce sarılmak geliyor bazen onlara. İstemsizce acıma eklemek istiyorum onları. Neden bilmiyorum. Belkide ruhumu besleyen acıdan başka bir şey değildir bu umutsuzluklar...

Annemin sıcacık kollarına sarılıyorum,

Loş bir ışığın altına ezgileri dinlemek istiyorum.

Yağmur yağacakmış gibi hissediyorum. Uğruna yazılar yazılacak , resimler çizilecek olan bulutların ağlaması beni mutlu etmiyor. Üzüntünün altında ıslanan bedenleri sadece penceremden izliyorum. Çünkü ıslanmak hoşuma gitmiyor. Belki de kirli bedenimi temizlemeye gücü yetmediğindendir.