Virane

 Adımlarımı duyuyor musun? Kalabalıkta beklerken seni istasyonun dibinde gözlerimde birikmiş gölgendeyim. Bu şehir her sokağında bana kasırga gibi gelirken duygularımı raylara atmak istedim bugün. Kırağı düşmüş gölgende birde ben kayıp düştüm üzerine. Bir kadehte biriktirdim parçaları. Boğazıma bata bata içtim seni. Yan yana oturduğumuz masada düşünüyorum sarıldığımız günü. Annemin dizinde ağlayamıyorum. Silesin göz yaşlarımı gelir tutarsın elimden diye. Kırıklarımı da kendimden başka kimseye batıramaz hale geldim. Ellerimde biriktirdiğim tohumlarımı sende yeşertecekken beni bu okyanusun ortasında boğsan da kıyısını seni severek bulurdum. Ellerinden tutar çekip çıkarırdım seni bu enkazdan. Belki de dibe batar seninle çıkardım sabaha. Verdiğin sözleri ben tutardım yerine. Rüyalarımda sen, gözümü açtığımda bedenimden başka bir şey yok yanımda şimdilerde. Layığı değil Ankara sokağında yalnız yürümek. Layığı değil bu kaldırımların benim kederimi dinlemesi. İnandıramam ben bu şehri seni sevmediğime. Sokaklarına yağmur yağdırır çamurunda adımlarımı gizlerim yine de seni göstermem gri havaya. Tek kalmış kibritimde kendimi yakar seni yaşatırım içimde. Birikmiş korları kuşlara taşıtır melodilerinde söyletirim. İki günlük sevdanın yüküyle göç ettirir nefes aldığın toprağa fısıldar yine de vazgeçiremez beni bu soğuklar hislerimden. Bir kelimeyle satırıma eşlik eden sen, gözlerin değerse elbet bir gün buraya, kiraya verdiğim neşemi satın almak için bekleyecek dört duvar arasında. Nakaratı olsun sonbahar, son dalımda dudaklarımda olan zehirde seni öpmediğime pişman bir o kadar da utanç duyacak elini tutamadığı için. 

https://music.youtube.com/watch?v=G3CgDNAXh_M&si=wDu6JuK7GICKcggJ